Destek sistemi; bizi duygusal yönden veya somut eylemlerle destekleyenlerin olduğu iletişim ağımızdır.
Hepimizin bir şekilde kendi destek sistemi vardır aslında. Bunu fark etmek, ortaya koymak bile bizim için güçlendirici olabilir!
Taciz-tecavüz veya çocuklukta yaşanan cinsel istismar sonrası deneyimlediğimiz süreç, bizim şiddet sonrası hayatta kalma ve şifa bulma yolumuzdur. Şiddet bizi tanımlayamaz. Biz bütün yaşadıklarımızla birlikte bir bütünüz.
Bu süreci farklı şekillerde deneyimleyebiliriz. Bazen çok yalnız, mutsuz, öfkeli, çökmüş, çaresiz; kısaca depresif hissedebiliriz. Böyle hissettiğimizde bize duygusal destek sunan birilerinin olduğunu ve yardım isteyebileceğimizi bilmek iyi olma halimize, güçlenmemize katkı sunar.
Şiddet nereden ve nasıl gelirse gelsin bizim hatamız değil. Şiddet, onu uygulayanın suçudur. Önemli olan yalnız olmadığımızı ve yardım isteyebileceğimizi bilmemiz, çevremizde bizi yargılamadan, eleştirmeden destek olabilecek kişilerin ve canlıların olduğunu fark etmemizdir.
Destek sistemimiz; yardımına güvendiğimiz bireylerden oluşan bir iletişim ağıdır. Bu ağ, ihtiyaçlarımıza göre daha büyük veya küçük bir ağ olabilir.
Bazen bir aile bireyi, partner, iş yerinden bir arkadaş olabilir.
Bazen öğretmenimiz, kedimiz-köpeğimiz ya da kuşumuz olabilir. Belki inancımızı paylaştığımız cemaatimizden biri, belki gittiğimiz karate kursundan, dil kursundan, sosyal ortamımızdan biri olabilir.
Bize destek olduğunu hissettiğimiz bir doktor, hemşire, terapist ya da başka bir meslek uzmanı olabilir.
Destek sistemimiz evde – okulda – gündelik yaşantımızda, davranışlarımızı destekleyen, zihnimizi ve ruhumuzu besleyen kişiler olabilir.
Bulmak zor mu? Kendimize şu soruları sorarak başlayabiliriz?
Kimler; sadece ben istediğimde ve talep ettiğimde bana tavsiye veya öneri sunuyor?
Kimler benim onu sevdiğim, saygı duyduğum ve güvendiğim gibi, beni seviyor, saygı duyuyor ve bana güveniyor?
Kimlerin yanında rahat hissediyorum?
Kimler beni yargılamadan, küçümsemeden, alay etmeden, eleştirmeden dinleyerek duygularımızı açığa vurmama izin veriyor?
Hayatımda desteğe ve yardıma ulaşmak istediğimde kimlere gidiyorum?
Kimler beni zorlayan travmatik bir durumla başa çıkma becerisi geliştirmemde bana yardımcı olur?
Böylece kendimize şunu hatırlatmış oluruz; “hayatımda beni seven ve destekleyen insanlar ve işini iyi yapan uzmanlar var.”
“Hayatımda hiç tanımadığım, ama bir takım zorluklarla baş edebilme gücüne ve emeğine hayranlık duyduğum, kendi hikayesinden destek aldığım kişiler de olabilir.”
Farklı bireyler bizi farklı türde destekleyebilir.
Bir kediyle vakit geçirmek bizi sakinleştirebilir ve huzurlu hissettirebilir.
Bir arkadaşımızın tavsiyeleri bize çok iyi gelebilir.
Bir başka kişi kafamızı dağıtmamıza destek olur, bize sosyal ortamlarda eşlik edebilir.
Bir başkası sadece dinler ve bu belkide o an ihtiyacımız olan tek şeydir.
Hayatımızdakilerin farklı özellik ve nitelikleriyle bizi desteklemeleri mümkün. İhtiyacımız olan tüm desteği tek bir kişiden almaya çalışmak sağlıklı bir durum değil. Bu o kişi için de yıpratıcı olabilir.
Travma sonrası bir tepki olarak kendimizi korumaya geçeriz.
Kendimizi korumak ve şiddet tekrar maruz bırakılmamak için yaşadığımız olayı anlamlandırmak ve kontrol altına almak isteriz. Kontrol altına alabilmek için maruz bırakıldığımız şiddetin sorumluluğunu kendimiz üstlenirsek, şiddeti önleyebileceğimize inanmak isteyebiliriz. Ancak bu yaklaşım biz hayatta kalanları çok fazla suçluluk duygusuna boğabilir.
Şiddet nereden ve nasıl gelirse gelsin bizim hatamız değil. Şiddet, sadece onu uygulayanın suçudur. Önemli olan yalnız olmadığımızı ve yardım isteyebileceğimizi bilmemiz, çevremizde bizi yargılamadan, eleştirmeden destek olabilecek kişilerin ve canlıların olduğunu fark etmemizdir.
